Bo i pieszy się śpieszy

Oj działo się. Zacznę od dobrej wiadomości (dobrej, przynajmniej dla mnie),otóż w końcu coś mi tam zaczyna wychodzić z tej całej masy solnej. Wyszedł mianowicie aniołek. Aniołek choć słony, jest słodki. Wymalowałam go farbami akrylowymi, po tym jak grzał się w piekarniku, a potem na słońcu przez dwa dni.

Z tych mniej wesołych. Wjechano mi w zderzak. Na szczęście obyło się bez ofiar i większych szkód. Ale, niestety, kołnierz muszę ponosić. Paniusia za mną zagapiła się w swe odbicie w lusterku, a że śpieszyło jej się, więc pruła beztrosko 80 na godzinę w centrum miasta. Zatrzymałam się by przepuścić pieszego, na pasach, no i BUM! Oczywiście winę wzięła na siebie nieuważna elegantka, a ja tak przy okazji zadumałam się nad typowym zachowaniem kierowców w mieście. Dlaczego pieszych traktuje się jak dziką zwierzynę? We Włoszech, podobnie jak w Polsce, pieszy przemyka ryzykując życiem, robi znak krzyża zanim przejdzie przez ulicę, jest zawsze po obstrzałem złowrogich spojrzeń śpieszących się kierowców (a przecież i pieszy często się śpieszy-hmm niezły łamaniec językowy), o klaksonach, gestach, środkowych palcach nie wspomnę. Nikt nie zatrzymuje się by przepuścic pieszych, chyba że jakiś desperat nie wtargnie z determinacją na ulicę. Teraz rozumiem , jak mogło dojść do tego absurdalnego wypadku, mimo że główna ulica najeżona jest przejściami dla pieszych, nikt o nich nie pamięta, pragnienie pędu, poczucie wladzy i nieuwaga (przeklęte telefony komórkowe, radia, napoje, lusterka), te trzy elemety charakteryzują współczesnego kierowcę, któremu nawet na myśl nie przyjdzie że należałoby się zatrzymać przed przejściem, jeśli są osoby które stoją i wyczekują okazji (wiem, że to nie jest czysta fantazja, tak jest w Niemczech, widziałam na własne oczy), i że lepiej zachować bezpieczną odleglość od innych samochodow, zamiast pchać się na trzeciego, czy poganiać się nawzajem, zajeżdżając to z lewej, to z prawej. Dlaczego ja się zatrzymałam, zatrzymuję i będę zatrzymywać, przepuszczać pieszych i oddawać im uśmiechy. Otóż, jako kierowca zawsze pamiętam, jak to jest być pieszym. Czego nie wiem, czy i wam mam życzyć, zważywszy na okoliczności.